شرح شهادت :

فرمانده محبوب بسیجیها، سرانجام پس از سالیان طولانی دفاع در جبهه‌ها و شرکت در عملیات و صحنه‌های افتخارآفرین، در درگیری با ضدانقلاب شربت شهادت نوشید و روح بلندش را از این جسم خاکی به پرواز درآمد تا در نزد پروردگارش ماوی گزیند.

پ.ن : دنیا و آخرت همچون باختر و خاورند ، دوری از یکی نزدیکی به دیگری است.

منبع:سایت ثامن تم

ولادت

حضرت‌ آيت‌الله محمد تقى بهجت در اواخر سال 1334 هـ ق، در شهر مذهبي فومن واقع در استان گيلان چشم به جهان گشود. شانزده‌ ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش به سراي باقي شتافت و از اوان کودکي طعم تلخ يتيمي را چشيد.
درباره نامگذاري حضرت آيت الله بهجت، خاطره‌اي شيريني که از نزديکان ايشان نقل شده است که ذکر آن در اين مجال سودمند است: پدر آيت الله بهجت در سن حدود هفده سالگي بر اثر بيماري وبا در بستر بيماري مي‌افتد به گونه‌اي که اميد زنده ماندن

او از بين مي‌رود. در آن حال ناگهان صدايي شنيد که گفت:«با ايشان کاري نداشته باشيد؛ زيرا ايشان پدر محمد تقي است.»تا اين که با آن حالت خوابش مي‌برد و مادرش که در بالين او نشسته بود گمان مي‌کند وي از دنيا رفته؛ اما بعد از مدتي پدر آقاي بهجت از خواب بيدار مي‌شود و حالش رو به بهبودي مي‌رود و کاملاً شفا مي‌يابد.

چند سال پس از اين ماجرا تصميم به ازدواج مي‌گيرد و سخني را که در حال بيماري به او گفته شده بود کامل

اً از ياد مي‌برد. بعد از ازدواج نام اولين فرزند خود را به نام پدرش مهدي مي‌گذارد، فرزند دومي

ادامه مطلب رو حتماًبخونید...

روزی با دوستش وارد برکه ی آبی شد که درختانی در آن روییده بود.دو شاخه برید،یکی راست و دیگری کج.چوب صاف را به دوستش داد و چوب کج را خود گرفت.مرد گفت:تو به این چوب صاف،از من سزاوارتری،ای فرستاده خدا.فرمود:هرگز!هیچ گاه دین باوری با دوستش دوستی نمی کند،جز آن که روز رستاخیز از او [درباره ی رعایت آداب این دوستی] می پرسند،گرچه [زمان این همنشینی]ساعتی بیش نبوده باشد.

بر دسته شمشیرش نوشته شده بود : ((از کسی که بر تو ستم ورزید ،بگذر.))¹

هم خود آراسته به عفو بود و هم دیگران را به گذشت سفارش می کرد:

گذشت کنید!همانا عفو،جز به ارج بنده نمی افزاید؛پس یکدیگر را عفو کنید تا خداوند ارجمندتان کند.²

سیره نویسان نوشته اند:در هر مجلسی به عفو دیگرا فرمان می داد.³

هرگز به خاطر خویش ،از کسی انتقام نگرفت؛بلکه گذشت می کرد.

مردی به خاطر خدا از ستمی که بر او رفته نمی گذرد،جز آن که روز رستاخیز پروردگار بر ارجمندی اش بیفزاید.⁴

به همه سفارش می کرد:همدیگر را ببخشید تا کینه هایتان از میان برخیزد.⁵

منابع در ادامه مطلب

سکوتش به درازا می کشید و بی ضرورت لب به سخن نمی گشود .

خاموشی اش به خاطر خودخواهی نبود.

نکو گفتن را بهتر از سکوت و خاموشی را بهتر از بد گفتن می دانست.¹

خاموشی خردمندی است و خاموشی گزینان اندک اند.²

خداوند بنده ای را بیامرزد که سخن نیکو گوید و بهره ای بَرَد،یا [به جا]خاموش مانَد.³

خاموشی زینت دانا و پرده نادان است.⁴

منابع در ادامه مطلب

پوزش پذیری از ویژگی های ممتاز انسان بزرگ است و او چنین بود.

فرمود:آیا به شما خبر دهم بدترینتان کدام است؟ گفتند:آری ،ای پیامبر خدا

-کسی که از اشتباه در نمی گذرد،پوزش را نمی پذیرد و از لغزش چشم پوشی نمی کند.

با همه تشویق هایش به این که اگر کسی کار بدی کرد،حتما پوزش بخواهد ،باز برای حفظ کرامت انسانی دستور می فرمود:مبادا کاری کنی که ناگزیر باشی پوزش طلبی.¹

کسی که پوزش عذرخواه را نمی پذیرد-چه پوزشگر راستگو باشد و چه دروغگو-به شفاعت من نمی رسد.²

کسی بیش از آفریدگار عذر نمی پذیرد.³

منابع در ادامه مطلب

مقدمه

زندگي حضرت محمد (ص) از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است ؛ با اينهمه ، روايات بي‌شمار موجود در بيشتر جزئيات همداستان نيستند و به ويژه آگاهيهاي ما در باب زندگي آن بزرگوار ، پيش از بعثت ، به تفصيل شرح سيرة ايشان پس از بعثت نيست . به هر حال ، آنچه از مطالعه و بررسي زندگي وي در طول 63 سال در ذهن نقش مي‌بندد، بازتابي از تصوير ظهور پيامبري الهي و سرگذشت شخصيتي است كه با پشت سر نهادن دشواريهاي بسيار ، بي‌هيچ خستگي و نااميدي به اصلاح جامعه ، دست زد و توانست جزيره العرب را متحد كند و آمادة گستردن اسلام در بيرون از مرزهاي عربستان شود و از آن مهم تر ديانتي را بنياد نهد كه اينك يكي از مهم‌ترين اديان جهان به شمار مي‌رود .